“Je moet goed je best doen” is me geleerd. En ook dat ik als werknemer, moeder en vrouw insta voor structuur en overzicht en opvoeding en tal van andere zaken waar ik niet noodzakelijkerwijs aanleg voor heb. Maar het moest. Zo zat de wereld ineen. Je houdt de ballen in de lucht of je bent een sukkel.
Toen ik ze keer op keer liet vallen, begon ik weer van meet af aan. Met proberen. Voortdoen. Sukkelen. Tot het licht nog es uitging.
Tegenwoordig leer ik over "het loslaten van hardnekkige introjecties". Over uitzoeken wat goed voor me is en het herstellen van het contact met de beleving.
Het klinkt ingewikkeld, en dat is het ook. Voor mij toch.
Omdat ik uitga van plichten en veronderstellingen, heb ik meestal geen flauw idee van wat ik WIL (op "met rust gelaten worden" na). Verwarring alomtrent.
Nog moeilijker wordt het als ik mijn bevindingen ook aan anderen moet mededelen. Als in "ik ga dit skippen, want ik ben te moe" of "ik heb hier hulp bij nodig".
Het valt niet mee. Echt niet.
 |
| Overzicht van de verschillende vormen van motivatie (naar: Deçi & Ryan, 2000) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten