Het is gelijk een trein die ge jaarlijks in gang duwt: de voorbereiding voor het eindejaar. Enerzijds zijn er de praktische beslommeringen, anderzijds is er de "sfeer" die toeslaat. Want ja, ik ben zéér gevoelig voor commerciële indoctrinatie en ik schiet dus gelijk met de boekskes in gang, met een plan de campagne voor "geslaagde feesten". Met decoratie, cadeau's, menu's en outfits. Zoals het hoort, quoi.
Sjaals, mutsen, skikousen en -jassen worden opgeduikeld, zijden jurken vliegen in de was en de collectie nylons en dikkere collants wordt op grijphoogte gebracht. Alle wollen cardigans en truien zijn geïnspecteerd en met een natte doek geperst... Oude make-up gaat in de vuilbak, scrub en smeersels worden aangeschaft en het adres van de plastisch chirurg gegoogled - voor als het niet meer goed komt, voor de feesten.
Op papier en online zit ik te kijken naar fancy eindejaarsoutfits, juwelen en sjakosjen. Naar veel - en vooral vettig - eten. Comfort food. Deserts. Drank. Ik denk aan kerst- en andere cadeau's en maak lijstjes. Mail de familie om kalkoenafspraken te maken. Ga eens aan de jaarlijkse fotokalender beginnen, zie.
Oh ja, ik weet het. Ik ga - met enige zekerheid - nauwelijks ergens heen in die periode. Er is geen reden voor gedoe. Want als puntje bij paaltje komt, ben ik pas content als het allemaal achter de rug is. Het eindejaar.
Kijk: ik had party planner moeten worden. Maar wel ene die zelf niet naar het feest komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten