Onderpastoors, nonnen en slotzusters: in haar vriendschappen overtrof mijn moeder Carmela Soprano moeiteloos. Al die vrome mensen waren door mijn jeugdherinneringen. En van kinds af aan begreep ik hoe ze in al hun goedheid elkaar ongeveer naar het leven stonden.
Ben ik daarom zo'n scepticus? Ik denk het wel.
Of het nu de Rotary, huisvrouwen of nonnen zijn, het blijven mensen die zich geheid niet kunnen houden aan de morele standaarden die ze uitdragen. Afgunst, nijd en conflicten drijven boven en de focus is geregeld zoek. En daar heb ik het moeilijk mee. Met clashende ego's. Met menselijkheid, quoi.
Je voelt het. Zelfs op een meditatie weekend. Er zijn altijd spanningen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten