En plots midden in de Genste Feesten vroeg iemand op bezorgde toon: en hoe gaat het nu? En ik dacht ow, die leest mijn blog.
Goed goed, was mijn flauwe wederwoord. Want ik wil niet klagen - of veeleer: ik wil enkel online klagen. Deze week heb ik er me doorheen geslaan. Van complete lamlendigheid naar een leefbare toestand: het gaat de goeie kant op. Ook al raakte ik zeer slecht op gang, het vooruitzicht om in lethargie te blijven hangen, joeg me behoorlijk veel schrik aan. Verdikkeme: toen ik 3 jaar geleden eindelijk terug naar Toscane mocht, maakte ik er een episode van complete immobiliteit mee die gewoon afschuwelijk was. Ik kon mijn bed uit, en dat was het zo voor de dag. Als ik eraan terugdenk, krijg ik nog de creeps. Dat nooit meer!
Dus ging het deze week af en toe van koffie-koffie-red bull- cola. En liep ik ook mee op momenten dat ik liever thuis had zitten broeden op tal van pijnlijke, angstige of onrustige gedachten.
Maar hey, het is vakantie en als ik nu in panne val, verpest ik de vakantie. Ook voor de kids en voor W. En dat wil ik niet.
Observe the wave, don't ride it.
Jaja, grabbel naar die roeispaan en breek de golf.
vrijdag 25 juli 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten