Toen ik een aantal weken geleden niet meer overeind geraakte, heb ik dat zo hard als ik kon genegeerd. Er is nog altijd wat reserve om uit te putten, ain't it? Met behulp van cafeïne, rilatine, suiker en alcohol kreeg ik mezelf - selectief - in beweging. Haalde ik het onderste uit de kan. Maar zie nu: de kan is leeg. There's no more. I'm past redemption.
Ik wou vandaag lopen. Maar raakte niet eens uit bed.
zondag 27 april 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten