In de kinderkliniek van het UZ hing deze poster op de deur. Zeer confronterend. Ok, ik slik tegenwoordig braaf mijn rilatine. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet meer weet hoe het hiervoor was. En dat ik niet geregeld vloek op al die jaren waarin ik beestig veel energie stak in het omgaan met de storm in mijn kop. Triest, vind ik het. Er is geen ander woord voor.
Onbehandeld en niet begeleid is ADHD een verscheurende aandoening, voor kinderen én volwassenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten