Havaianas

In '95 zag ik Charles uit zijn auto stappen met gele flipflops aan zijn voeten en ik snapte het niet: hoe kun je nu autorijden met die dingen aan??? Tja, ik was bevooroordeeld: volgens mijn moeder deden "teensletsen" pijn en kon je er beter niet mee rondcrossen.
Pas vorig jaar waagde ik me aan een paar plastic flipflops - gratis exemplaren bij ik weet niet wat in de supermarkt. En hey, het lukte, ook al waren ze zweterig, net als zeesletsen. Met de Havaianas-hype was ik nieuwgierig geworden, maar ik had geen zin om er 30 euro tegen te kletsen en toen ik er in september in Wenen zag voor 10 euro, was de winkel net dicht.
In juni 2005, tijdens de braderie, liet ik ze liggen, terwijl ze toen nog veel kleuren hadden. Pas vlak voor de feesten liep ik de Movies binnen en kon ik er niet aan weerstaan. Dus heb ik nu een paar lightblue Havaianas. En het is waar: dit zijn heerlijke schoenen. Geen plastic maar rubber. Geen zweetvoeten dus. Je kan er niet echt mee rennen. Maar autorijden is geen enkel probleem, je schuift echt niet weg. Ik verkies ze zelfs boven mijn Birkenstock sandalen - die na wat te veel nattigheid niet meer zo fris zijn.

3 dagen Frankrijk

Na een wel héél lange, want niet op voorhand uitgerekende trip (900 km in plaats van de geschatte 700 km), kwamen we rond half acht 's avonds toe op de camping. Van Toscane naar Zuid Bourgondië, via de Mont Blanc en Genève: een mooie, zeer vlot rijdende (maar dure) route. Omdat ik zelf niet heb gereden, kon ik echt genieten van de landschappen waar we doorheen bolden. Vanaf Bresse namen we een secundaire baan, een goede steenweg, en de dorpjes langs die weg waren mooi, zeer uitnodigend. Château de L'Epervière was zijn 4 sterren waard: landelijk, niet te groot, met een echt restaurant in het kasteel en twee propere zwembaden. Een aanrader, vooral omdat de afstand van Gent naar Gigny-sur-Saône te doen is voor een midweek of zo. Net als in Italië was het hier erg WARM, waardoor we bijna niet van het zwembad geweken zijn. Boekje lezen en af en toe in het water. De streek bezoeken doen we wel op een andere keer.

1 week Italië

Toch een geluk dat onze vrienden fijne ouders hebben, met een super buitenverblijf - in Toscane nog wel. Gaggioleto is een piepklein gehucht in Pieve di Chio bij Castiglion Fiorentino. (Roberto Benigni is hier geboren en heeft er de beginscene van La Vita è bella gefilmd.) Prachtige streek! Bring them on: olijfgaarden, zonnebloemvelden en cipressen. De heuvelruggen zijn grotendeels in handen van buitenlanders, die de lokale huisjes bijzonder smaakvol - denk aan massief hout en marmer - gerenoveerd hebben. Eten, drinken, lezen en slapen. Regelmaat. En hitte - af en toe 38 graden in de schaduw. Hier moet je gewoon gaan liggen.

Het verwonderde me te zien hoe groot het contrast is tussen de omgeving en de levensstijl. Alles lijkt zeer "rustiek", maar de etalages in Castiglion Fiorentino zagen er stukken hipper uit dan die in Wenen. Maar ja, half Europa hangt rond in deze streek en in Cortona stikte het van de Amerikanen.

Gelezen:

• The president's child - Fay Weldon - tja, het feminisme van 1982 is ondertussen behoorlijk gedateerd :-)
• Uitgelezen boeken - Jan Flamend - een boek vol besprekingen, dat ik vond in het goed gestoffeerde boekenrek ter plaatse
• The talented Mr. Ripley - Patricia Highsmith: Amerikanen in Italië in de fifties.

Gentse feesten 2 - T-shirt

Twee dagen rondkuieren op de Gentse feesten was net genoeg ... om goesting te krijgen in meer. Maar in Italië wachtten ze. En hoe lang was het alweer geleden dat we nog eens verder dan Nederland reisden? Sinds 1995 denk ik, sinds Castellane.
Heb mezelf getroost met een Gentse Feesten T-shirt.

Twee derde van vrouwen wil minder borsthaar

Daar ben ik dus niet bij. Zoveel borsthaar heb ik nu ook weer niet ;-))))
Alle gekheid op een stokje. Het is komkommertijd en ook De Morgen amuseert ...
Zo'n ecokrijger, dat zie ik wel zitten. Om naar te kijken hé!

Gentse Feesten 1 - Studiegenoten

Via de Gentse feesten site botste ik op rudypieters.com. Toen ik Rudy voor het laatst zag, bereidde hij zijn verhuis naar Spanje voor.
Sommige van mijn studiegenoten duiken zo goed als dagelijks op in de pers. Anderen komen af en toe in het zicht en nog anderen zijn Gentse feesten materiaal: goed voor een jaarlijkse ontmoeting. Sommigen komen ter sprake - maar ik zie ze nooit. Sommigen figureren nog steeds in "zware" verhalen. Van sommigen is het onduidelijk geworden of ze nu met mij of met Wim studeerden ...
Ik zoek ze niet op maar volg vanuit de verte.
Filip Roegiers schrijft
Rudy Pieters schrijft
Karl van den Broeck hoofdredacteurt
Bart Desomer schrijft voor Ftwee
Erik Maertens schrijft
Kaat Verleyen is ambtenaar
Rudy Victor Ackaert fuift als de besten ;-)
Inge Taucher schrijft
Els De Pauw schrijft Amélie O (dat was een giller toen we dat te weten kwamen)
Dominique Wittevrongel zit bij de radio
Marc Vanspringel schrijft
Yves Tsjoen heeft gedoctoreerd en zit op Nederlandse Letterkunde
Marc Mestdagh is baas van een bedrijf
Luc Slosse zit in Marc's raad van bestuur
Karine van Belleghem zit bij Bikit
Rita De Graeve beheert de financiën bij het Toneelhuis


Effe zwaaien dus, van op mijn virtuele stek naar de hunne. Misschien komen we elkaar wel tegen op de feesten ...

Vakantie = fictietijd

Ik lees veel maar doorheen het jaar zit er weinig fictie bij. Af en toe zoek ik wat fanfic online. Of schuift iemand me een blockbuster toe. Maar aan "literatuur" kom ik niet toe. Ik leg de boekenbijlages op een stapel (om door te nemen in de vakantie) en ik uit bewondering voor de massa's lezende "culturele" mensen in mijn omgeving. Maar ik lig niet wakker van een "gemis aan kwaliteitsvolle fictie". Wat ik lees heeft meestal een praktisch nut. Handleidingen en zo. Of halvelingse fotoboeken, over interieurs en tuinen. Om inspiratie op te doen.

Sinds april heb ik een aantal boeken opnieuw opgepakt - boeken die ik wilde herlezen of waar ik was in vastgelopen wegens te moeilijk om in hele kleine stukjes te lezen.

• The Golden Bough - Sir James Frazer - kinda like this, maar je moet er effe inkomen :-)
  
• Foucault's Pendulum - Umberto Eco - sinds '91 geregeld deels herlezen, deze keer omdat ik het einde van de Da Vinci Code nogal flauw vond ...
  
• Empire of the Sun - J.C. Ballard - heb het eerste hoofdstuk tientallen keren opnieuw gestart - elke keer vergat ik waar het over ging - nu zit ik ver over de helft, oef.
  

Momenteel geraak ik verder, maar ik ga deze boeken niet meenemen op reis. Voor mij hebben ze een "ik MOET dit uitkrijgen" connotatie.
Dus moet ik nog naar de bib. Of naar de Oxfam shop. Voor wat ontspannend spul.

Laatste werkdag

Na een korte nacht weer zo'n koffie & candybars dag met een pak friet als avondmaal.

Later buiten op het terras met de versgevulde ipod. Utopia Parkway is nog steeds een van mijn all time favorites. Heb voor een "vrolijke" vulling gekozen: (veel) Fountains of Wayne, wat Ween, 't Hof van Commerce, de "That thing you do" soundtrack, Sheryl Crow, Mary Chapin Carpenter, Freebee. Loudon Wainwright en Graham Parker voor ironie en spot. Verder Jayhawks, Wallflowers, Lloyd Cole en Jackson Browne. Minder vrolijk maar absoluut nodig: alles van E en Eels en toch één Counting Crows. En dan nog heb ik maar een fractie van de 10 giga vol.
Aan de andere kant van de tafel zit Wim zijn cd database aan te vullen. Hoewel de portable voor mijn neus staat heb ik toch de neiging om naar binnen te gaan en wat te bloggen. Maar dat kan dus niet.

Wow, dat wordt afkicken.

Loop al heel de week met het 'mobile blogging' papier rond, maar krijg - ondanks de instructies van Base - die stomme Siemens C60 niet geconfigureerd. Misschien loop ik morgen, voor de feesten, nog eens een Base shop binnen.
Nu ja, het gaat niet zozeer om bloggen maar wel om het *constant* online zijn. Wou dat ik me neuromancergewijs kon inpluggen.
All work and no play turns me into some crazy bitch, zou je zo denken, maar het punt is dat ik bij wijze van hobby css sites wil gaan afschuimen. Omdat er op het werk te veel tussenkomt om rustig bij te leren. Omdat css fun is. En sexy. Fact: ik heb nog maar alleen aantrekkelijke css-ers ontmoet. Alex Limi, Koen, Maarten :)))

"With the money I saved,
Gonna get me engraved"
(Red dragon tattoo)

Zagen over geld

Daar heb ik de pest aan. Maar nu is het wel mijn beurt: hoe komt het dat ons vakantiegeld en mijn verjaardagspree altijd op zijn voor ik het besef? Niet omdat ik me rot shop. Wel omdat we ook dit jaar veel chance hebben met consumer-electronics-met-beperkte-levensduur en een auto waar weinig mee gereden wordt. Dit is wat er de laatste 4 weken op het programma stond:
- microgolfoven in panne: (toen nog vrolijk) een nieuwe aangeschaft want het ding was meer dan 5 jaar oud
- een nazicht voor de auto: ok, de gordels op de achterbank waren stuk, maar die volledig nieuwe uitlaat was een eerder prijzige verrassing ...
- wasmachine in panne: stress, een dag vrijaf nemen en ongeveer 50 euro betalen om iemand die er wel wat van af weet een klein probleem te laten oplossen
- gsm begeeft het: niet te repareren, de display van die Nokia's valt gewoon na enige tijd uit, weet men in de winkel. Maar we hebben er blijkbaar lang mee gedaan. Yay us!

Aftellen naar de feesten

Proclamatie in de aula, Soccer cup op de Sint-Baafsweide, een verjaardags-tuin-feestje, het Portus Ganda vuurwerk. We navigeren van het ene feest naar het andere. Nog 3 dragen hard, snel, tegen de klok werken en dan is ook het werk gesloten "wegens Gentse Feesten". Niks aan te doen :-)

Plundra!

Lag in een deuk toen ik op de Nederlandse tv de Ikea "Plundra" spot zag. Dacht effe dat ze hun artikelnaamgeving toegepast hadden op "plunderen", een typisch soldenverschijnsel bij Ikea. Maar neen hoor, het is nog correct Zweeds ook.

plundra: foray, loot, plunder, ransack, sack.

And You Will Know Us By The Trail of Rubbish

(Half)lege petflessen, blikjes, kopjes, glazen, pistachenotedoppen, chipszakjes, cd shrinkwraps mét sticker, flyers uit tijdschriften, schoenen, jassen, sweaters, handdoeken ... Mensen laten dingen achter, mensen rapen dingen op.
In welk kamp zit jij?

in Werchter

Dank u Thomas en Isabel voor de sfeerbeelden! 

En ondertussen ...

friete vrete 
in Werchter is de man des huizes goe bezig.

Shop till you drop

Ben volle kracht in de solden gevlogen. Voor de ervaring. Want echt veel heb ik nu ook weer niet gekocht. Een drukte van jewelste. Kinda like it.